Psikolog ve akademisyen H.L. McBride’ın kaleme aldığı “Anneler, Kızları ve Beden Algısı” kadın olmanın psikolojisi üzerine yazılmış, çok yönlü, birçok somut vaka örnekleri ve bilimsel araştırmalar ile desteklenmiş, yazarın kimi yerlerde sizinle karşınızda konuşur gibi yazdığı bir kitap. Bu arada, yazarın bahsettiği birçok konunun aslında oğlan çocuklar için de geçerli olduğunu düşünüyorum ve ‘insan olarak kendini olduğu gibi sevmenin’ cinsiyeti yoktur diyorum…

Bir kız çocuğu olarak nasıl büyüdük?
Bir kadın olarak nasıl yaşıyoruz?
Kız çocuklarımızı nasıl büyütüyoruz?

Bu kocaman soruların bende oluşturduğu düşünce, duygu ve duyum baloncukları ile karşı karşıya kalıyorum.
Hepimizin, tek bir cevap aramadan ancak gerçekten önem vererek bu soruları kendine sorması gerektiğine inanıyorum.

Gerçekten “kendi” olabilen, “olduğu gibi sevilen” çocuklar yetiştiriyor muyuz?
Kızınıza “güzelsin” dediniz mi ve ne demek istediniz? Neyin güzel olduğunu düşünüyorsunuz?
Pembe, maviden ne zaman çıkacağız?
Kız bebeğinize aslında onu rahatsız ettiği halde saç bantları, beli lastikli etekler ve benzeri kıyafetler giydirdiniz mi?
Neden genelde kız çocukları hayatının bir noktasında bale yapıyor?
Kızınız sizin regl olduğunuzu biliyor mu?
Kızınız yanınızdayken bir haksızlığa karşı sustunuz mu?
Kızınız hiç “sen kızsın, yapamazsın” duydu mu?
Sosyal medya paylaşımlarınızda olduğunuz gibi misiniz? Ya kızınız?
Medyadaki bebek ve çocuk fotoğraflarından etkileniyor musunuz? Kızınızı onlarla karşılaştırıyor musunuz?

Bu sorulardan çok daha fazlasını sorabiliriz… Cevaplarımız aynalarımız. Bu kitabın bu aynayı tutmak, kendi cevaplarınızın anlattıklarını duymak için iyi bir kaynak olduğunu söyleyebilirim.

Sesi duyulan ve bedeni kendine ait olan kadınlar olalım. Öyle de çocuklar yetiştirelim 🙏🏻