Size ebeveynlik yolculuğunuzu derinleştirecek, aynalara baktıracak bir kitap önerim var.

Dr. Jonice Webb ve Dr. Christine Musello’nun kaleme aldığı “Çocuklukta İhmalin İzi: Boşluk Hissi”  kitabında çocukluk yıllarındaki duygusal ihmalin bugün bizlerdeki izlerini ve iyileşme yolunda “duygu farkındalığının” ne anlama geldiğini, nasıl geliştirilebileceğini okuyoruz. Elbette hepsi bizi daha duyarlı ebeveynler olma yolunda ilerletiyor.

Yazarlar kitabın ilk bölümünde “boşluk hissine” neden olan, yani bir çocuğun duygusal ihtiyaçlarının karşılanmasında yetersiz kalan 12 ebeveynlik tipini incelemiş (narsist, otoriter, izin verici, bağımlı…). Bu ebeveynlik tiplerini okurken hem kendi ebeveynlerimize, hem de kendimize ayna tutuyoruz. Sonraki bölümlerde ise böyle ebeveynlerle büyümüş çocukların bugün nasıl yetişkinler oldukları ve “boş depoların” nasıl dolacağını okuyoruz. Bu bölümlerde anlatılan duygu farkındalığı, duygu kabulü, öz düzenleme ve tüm bunların yetişkin olarak ebeveynin sorumluluğu olduğu konuları çok iyi işlenmiş.

Kitabın en son satırlarında yer alan ve disiplin adına çocuğa verilmesi önerilen bir adet ceza örneği de nazar boncuğu olsun diyorum.

“Hangi duyguda bitirmiş olurum bu kitabı?” diyenlere gelsin…

“Hayatın yakıtı duygudur. Çocuklukta tamamlanmadıysak, yetişkin olarak kendimizi tamamlamak zorundayız yoksa kendimizi bir boşluk hissiyle dolmuş halde buluruz.”

Keyifli okumalar!